Zierikzee begin achttiende eeuw. Jasper de Bonte is een flinke Zeeuwse jongen wiens hart naar de zee trekt. Op zijn 15e monstert hij aan op de Anna-Maria, die vracht vervoert naar Cadiz in Zuid-Spanje, maar daar zal het schip niet aankomen. Voor de Portugese kust wordt het gekaapt en voor hij het weet staat Jasper geketend op de kade van Tunis om als slaaf te worden weggevoerd. Dan volgt een reeks bloedstollende avonturen waarbij Jasper soms maar ternauwernood aan de dood ontsnapt. Hij gaat op veldtocht met de Janitsaren, wordt overvallen door de Berbers en belandt tenslotte als galeislaaf op een kaperschip. Dan blijkt dat er een echte held in hem steekt.

Het bloedstollende vierde deel uit de jeugdthrillerserie "Eilandgeheimen' laat het hoofdpersonage minder fraaie dingen ontdekken. Een verhaal vol verrassingen voor onderzoekers vanaf 12 jaar. Roan krijgt een whatsappje van iemand die beweert dat hij zijn tweelingbroer Dylan is. Dat kan helemaal niet, want Dylan is zeven jaar geleden verdronken. Maar in de volgende berichtjes staan feiten die niemand anders dan zijn tweelingbroer kan weten. Is Dylan wel verdronken? Is het allemaal wel zo gegaan als iedereen zegt? De whatsapper moedigt Roan aan om op onderzoek uit te gaan. Eerst stuurt hij hem naar Esmeralda, een meisje dat Roan nog kent van de basisschool. Vanaf het begin beseft Roan dat hij in zijn zoektocht naar Dylan niemand kan vertrouwen. Hij twijfelt aan Esmeralda en uiteindelijk zelfs aan zijn ouders.

Het Zuid-Limburgse dorp waar de elfjarige Tuur woont, is bezet door de Duitsers. Tuur en zijn buurmeisje Maartje vinden dit in het begin wel spannend. Maar langzaam maar zeker komen de kinderen erachter dat de bezetters in staat zijn tot de ergste dingen. De volwassenen proberen zoveel mogelijk voor hen geheim te houden: de Engelse piloot die op zolder verstopt zit, wie de Duitsers helpen (zoals hun eigen meester) en wie in het verzet zitten. Maar op een dag vertelt Maartje aan Tuur dat zij zelf ook een groot en gevaarlijk geheim heeft. Ineens komt de oorlog heel dichtbij... Jacques Vriens schreef een spannend en ontroerend boek over de Tweede Wereldoorlog, die in Zuid-Limburg anders verliep dan in het westen en het noorden van ons land.

‘Een prachtig en origineel verhaal over de ingewikkelde vriendschap tussen Jasper en Emma, die alle twee ‘’een beetje anders’’ zijn. Je gaat van deze twee bijzondere kinderen houden.’ - Jacques Vriens Jasper is 10, maar zit al in groep 7 omdat hij eerder een klas heeft overgeslagen. Hij is dol op doolhoven - liefst zo ingewikkeld mogelijk - die hij zelf bedenkt en tekent. Omdat hij alleen is, en ook nieuwsgierig, zoekt Jasper het gezelschap op van Emma. Emma is al 14, zit in de brugklas, maar gedraagt zich alsof ze veel jonger is. Emma is een buitenbeentje en wordt net als Jasper gepest, al gaat zij daar op haar eigen manier mee om. Jasper zet op straat een paar keer een spoor uit voor Emma en probeert zo met haar in contact te komen. Dat lukt, alleen voelt Emma’s vriendschap daarna steeds beklemmender. Jasper wil geen vrienden meer met haar zijn, maar hoe moet hij dat aanpakken? Want Emma zou het liefst verkering willen... Ik vond mezelf stom omdat ik Emma stom vond. Iedereen vond Emma stom. Voor die picknick was ik gewoon nieuwsgierig. Of ik Emma kon lokken met pijlen op de stoep. En opeens was Emma de eerste op de hele wereld die mijn doolhoven leuk vond. En al snapte ze er niks van, ze was ook nog eens de eerste die er eentje wilde uitproberen (op mijn juf en mijn moeder na). Toen leerde zij me papieren rozen maken en kikkers vouwen. Dat was behoorlijk aardig van haar. Maar toch was Emma zo’n beetje de allerlaatste met wie ik bevriend wilde raken. Misschien moet je geen vrienden willen worden met iemand die je zielig vindt.